Oda do leżącego kasztana
tłumaczenie wiersza autorstwa Pablo Nerudy.
.
.
Z roczapierzonych liści
spadłeś
spełniony, politurą drewna, połyskliwy
mahoń,
tak idealny
jak świeżo wykonane skrzypce
zrodzony w wierzchołkach drzewa
ten co spada
ofiarowując zapieczętowany dar
ukrytą słodycz
która wzrastała w sekrecie
wśród liści i ptaków,
powtarzalne w formie
z mąki i drewna pokrewne
owalne narzędzie
które zawiera w sobie
nienaruszoną rozkosz, jadalną różaność.
Na wysokościach, które porzuciłeś
jeżących się cierni
rozchyliłeś swoje kolce
w świetle kasztanowca;
i przez tę szczelinę
dostrzegłeś świat,
ptaki
pękając w bezsylabowej,
gwiaździstej
rosie
poniżej,
na głowy chłopców
oraz dziewcząt,
niespokojnie falujące trawy,
dym co unosi się, unosi.
Zdecydowałeś,
i kasztan zeskoczył na ziemię,
wypolerowany i gotowy,
jędrny i gładki
jak małe piersi
z wysp Ameryki
poczułeś to
uderzyłeś
o grunt,
ale
nic się nie stało,
trawa
wciąż ruchliwa, dojrzała
kasztan wziął przez usta oddech
lasu i drzew,
opadł czerwony liść jesieni,
rezolutnie maszerowały godziny
po całej ziemi.
Gdyż jesteś
tylko
ziarnem
kasztanowca, jesieni, ziemi,
wody, wysokości, ciszy
gotowy zarodek,
zagęszczoną mąką,
matczynych powiek
co jeszcze raz będą pochowane
otwarte na wysokości
prosty majestat liści,
ciemną wilgotną mapę
nowych ukorzenień,
pradawne i nowe wymiary
kolejnego na ziemi kasztanowca
---------------
Ode to a chestnut on the ground
From bristly foliage
you fell
complete, polished wood, gleaming
mahogany,
as perfect
as a violin newly
born of the treetops,
that falling
offers its sealed-in gifts,
the hidden sweetness
that grew in secret
amid birds and leaves,
a model of form,
kin to wood and flour,
an oval instrument
that holds within it
intact delight, an edible rose.
In the heights you abandoned
the sea-urchin burr
that parted its spines
in the light of the chestnut tree;
through that slit
you glimpsed the world,
birds
bursting with syllables,
starry
dew
below,
the heads of boys
and girls,
grasses stirring restlessly,
smoke rising, rising.
You made your decision,
chestnut, and leaped to earth,
burnished and ready,
firm and smooth
as the small breasts
of the islands of America.
You fell,
you struck
the ground,
but
nothing happened,
the grass
still stirred, the old
chestnut sighed with the mouths
of a forest of trees,
a red leaf of autumn fell,
resolutely, the hours marched on
across the earth.
Because you are
only
a seed,
chestnut tree, autumn, earth,
water, heights, silence
prepared the germ,
the floury density,
the maternal eyelids
that buried will again
open toward the heights
the simple majesty of foliage,
the dark damp plan
of new roots,
the ancient but new dimensions
of another chestnut tree in the earth.
Szczerzyszczynsky
Komentarze (12)
Good uncle:)
Punkt dałam bo przekład piękny,
a podtekst też widoczny,
ale mnie nie obchodzi ludzkie pytlowanie, a wiersz
bardzo piękny, sam w sobie.
Dobrego dnia życzę, Półksiężycowi, jak by powiedziała
Halinka.
"W księżycową jasną noc"- Wiliam Wharton. I zdziwisz
się, ale warto ze względu na krótką formę, nie brzydź
się- mimo że salezjanin- Bruno Ferrero
Miałem moment fascynacji Nerudą i wiem - dlaczego Ty
masz - to ten rys surrealizmu - jak Twoje
"przypowieści" jak wojaka Szwejka - z poczwórnym dnem.
Kibicowanie Legii- to też surrealizm.
Ale wiesz..."co powiedział duży owsik- do małego- w
dowcipie z PRL-u.
- Tato, po co siedzimy w tej śmierdzącej d...
- Bo to Nasza Ojczyzna
- Nasza Ojczyzna - synu
Nerudę zawsze wolę w oryginale, ale muszę i chcę z
uznaniem przyznać, że dokonałeś wspaniałego przekładu!
Ten przekład brzmi w Twojej wersji "nerudowo", co
szczególnie cenię (bo nie zawsze to się udaje
wydobyć). Drobne uwagi - może kiedyś. Na razie wolę
się zachwycać :) Pozdrawiam serdecznie :)
... tłumaczenia ważna rzecz.
Wspaniałe tłumaczenie. Dziękuję za możliwość
przeczytania.
Pozdrawiam serdecznie.
Głos "z urzędu".
Doskonała robota.
Jesteśmy cząstkami kręgu życia...
Świetny.
fajna oda. Tylko szkoda, że ich skórka z czasem
matowieje.
Lubię kasztany, zawsze wsadzę sobie do kieszeni kilka
gdy przechodzę przez park...Oda udana do kasztana :)
pozdrawiam :)
Oda a una castaña en el suelo
Del follaje erizado
caíste
completa,
de madera pulida,
de lúcida caoba,
lista
como un violín que acaba
de nacer en la altura,
y cae
ofreciendo sus dones encerrados,
su escondida dulzura,
terminada en secreto
entre pájaros y hojas,
escuela de la forma,
linaje de la leña y de la harina,
instrumento ovalado
que guarda en su estructura
delicia intacta y rosa comestible.
En lo alto abandonaste
el erizado erizo
que entreabrió sus espinas
en la luz del castaño,
por esa partidura
viste el mundo,
pájaros
llenos de sílabas,
rocío
con estrellas,
y abajo
cabezas de muchachos
y muchachas,
hierbas que tiemblan sin reposo,
humo que sube y sube.
Te decidiste,
castaña,
y saltaste a la tierra,
bruñida y preparada,
endurecida y suave
como un pequeño seno
de las islas de américa.
Caíste
golpeando
el suelo
pero
nada pasó,
la hierba
siguió temblando, el viejo
castaño susurró como las bocas
de toda una arboleda,
cayó una hoja del otoño rojo,
firme siguieron trabajando
las horas en la tierra.
Porque eres
sólo
una semilla,
castaño, otoño, tierra,
agua, altura, silencio
prepararon el germen,
la harinosa espesura,
los párpados maternos
que abrirán, enterrados,
de nuevo hacia la altura
la magnitud sencilla
de un follaje,
la oscura trama húmeda
de unas nuevas raíces,
las antiguas y nuevas dimensiones
de otro castaño en la tierra.