Oda do Polski

Moja Polsko Ukochana!
Ciągle jesteś okradana.
Spadasz w dół, niżej i niżej,
Twój koniec jest coraz bliżej.

Obódź się i spójrz na siebie,
Czy to Ty Polską zwiesz się?
Gdzież jest ten spokój i ład?
Kto Ci go znowu skradł?

Spójrz na synów Twego łona,
Jak każdy z nich powoli kona,
Jak dobroć w niemoc się przemienia,
Jak dzieje się to w oka mgnienia.

Cóż jest z Tobą, o Polsko moja?
Czemu zanika korona Twoja?
Co zatraca Twoją godność
I co zmienia ziemi płodność?

Proszę Cie, mój drogi Narodzie,
Żyj ze wszystkimi w zgodzie,
Wiarę swą w Bogu pokładaj wytrwale,
A będziesz z Nim triumfował w chwale.

Otwórz oczy i serce każdego Polaka,
By Kraj Ten wspominano po latach,
By walczył o dobro jawnie i skrycie,
By kochał Boga i Ciebie nad życie.

Do każdego Polaka, który widzi i czuje to, co się tu dzieje..nasza polskość...

autor

monsterka

Dodano: 2005-01-21 01:01:52

Ten wiersz przeczytano 874 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie