Odbicie

Karo

W skruszonego lodu mozaice
W tysiącach
W schłodzonym wieczorami powietrzu
Odbijam się
I znikam
Za ust ciepłymi oparami

W objęciu mgły ukryty
Wyłaniam się
Z gorzkiego zapomnienia
Rozwijam się
I znikam w cieniu
Ukradkowego spojrzenia

Stworzony jestem z niezliczonej fragmentów ilości
I każdy jest osobą
I każdy jest mną
I każdy jest wolny

Kolejny raz już nie poproszę
Abyś ułożyła mnie do snu
Gdy odbijam się w lustrze zbitym
Jeden z miliona i stu

autor

aztek

Dodano: 2004-07-27 09:15:22

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie