Odchodzą chłopcy

Teraz jest cały wiersz, w nocy w pośpiechu nie zauważyłem, że brak dwóch zwrotek. :) Przepraszam

Tyle kobiet samotnych
z gdzieś zatopionym wzrokiem,
tyle smutku w spacerze
niepewnym jutra krokiem.

Jedna z pieskiem na smyczy
a druga z zakupami,
obie żyją wspomnieniem
za swoimi mężami.

Hej, gdzie wasi chłopcy,
biedne, słabe istoty,
już ich nie posyłacie
codziennie do roboty?

Wstałyście pewnego ranka,
z wychłodzonego posłania
bo on już odszedł, na wieki
i nie wziął drugiego śniadania.

Nie ma na kogo krzyczeć
bo skarpet nie rzucają,
ubranie im nie potrzebne
bo ziemią się otulają.

Żli wasi chłopcy byli
przez całe wspólne pożycie,
„na szczęście już sobie poszli”
i teraz z pieskiem chodzicie.

Żeby choć dobre słowo
po waszych chłopcach zostało,
żeby choć kwiatek na grobie,
żeby choć? Trochę za mało.

Odeszli chłopcy zdarci
życia balastem, niestety!
lecz kto ich pamięć zachowa
jeśli nie ich kobiety?

Gent

autor

HENO

Napisany: 2007-10-16 Dodano: 2007-10-16 00:08:52

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie