Odebrane serce...

Delikatnie cicho, odchodząca w dal...
Słowa szeptane, powtarzane przez wiatr...
Rozkołysały się drzewa ja spojrzałam w nicość...
Ujrzałam promień nadziei...
Wyprostowałam się i wyszłam na spotkanie tęsknoty...
Szłam widząc marzenia i radość ...
Otworzyłam szeroko oczy aby ujrzeć śmierć...
Na bruku w kałuży krwi serce leżało
Podniosłam je jeszcze żyło...
Czułam jak w moich dłoniach kona...
Prosiłam Boga aby dał szansę...
Aby się zlitował...ja będę to serce kochać...
Przytuliłam je do siebie, ono żyło jeszcze...
Ale nie dane mi było aby moje serce pokochało je...
Los mi dał a Bóg mi to odebrał, dlaczego zrobił to ?...

Kiedyś dowiem się ale teraz nie, ja poczekam, ja się nie śpieszę...

autor

(OLA)

Napisany: 2005-08-15 Dodano: 2005-08-15 05:54:36

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie