ODEJŚĆ
psotny wiatr zerwał
nić porozumienia
poplątał języki
nie mowią już
wspólnym głosem
nie odbierają
na jednej fali
odejdą od siebie
by dalej żyć
w ciągłym niepokoju
co im ześle
głupi los...
20.01.2012
Jan Siuda
psotny wiatr zerwał
nić porozumienia
poplątał języki
nie mowią już
wspólnym głosem
nie odbierają
na jednej fali
odejdą od siebie
by dalej żyć
w ciągłym niepokoju
co im ześle
głupi los...
20.01.2012
Jan Siuda
Komentarze (8)
Jak na przekór losu to co pragniemy aby pozostało
odchodzi a to co ma odejść np w zapomnienie odejść
jakoś nie chce... bardzo smutny wiersz, pobudza do
refleksji +
Odejść ciałem to nie sztuka
dusza nadal duszy szuka
jeszcze długo będą razem
tylko duszą, poza ciałem.
Pozdrawiam
wielka sztuką jest odejść
to tak jak by Wieza Babel?
tam poplatali te języki
pozdrawiam:)
Bo ze sobą nie,
a bez siebie źle!
Pozdrawiam!
Witaj Janek - naprawde smutny wiersz i dobrze ze tylko
wiersz, zycie jednak lubi niespodzianki. Pozdrawiam
Hmmm...
Jurek
Hmmm... smutny ale jak prawdziwy. Cieplutko pozdrawiam