w oderwaniu
zawieszona
między przebłyskami
pamięci
zapomina jak się tęskni
znajome twarze
tracą tożsamość
na ustach
błąka się
bezdomny uśmiech
zawieszona
między przebłyskami
pamięci
zapomina jak się tęskni
znajome twarze
tracą tożsamość
na ustach
błąka się
bezdomny uśmiech
Komentarze (18)
przytłaczająca refleksja
pozdrawiam
Smutna, rozbudzająca wyobraźnię refleksja.
Pozdrawiam
Marek
Smutna miniaturka ze względu na tę chorobę. Trudno
patrzy się na człowieka, który gasnie i nic nie można
zrobić. Pozdrawiam serdecznie.
Alzheimer to straszna choroba. Bardzo dobrze ją
zobrazowałaś. Miłego dnia Nel-ko:)
Znakomita miniaturka, Nel-ko.
Przesmutna, jak ta choroba...
A wiem, bo dotknęła Bliskich...
Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję Kochani za miłe komentarze:):) Dobrego dnia:)
Przyjaciel naszej rodziny od miesięcy zmaga się z tą
straszną chorobą.Z ogromnym bólem i smutkiem
patrzymy,jak zmienia się, wręcz gaśnie człowiek,który
był niezwykle żywotny,przedsiębiorczy i pełen energii.
Dotknęłaś w swoim wierszu trudnego, bolesnego tematu.
Serdecznie pozdrawiam
Smutne słowa oddane w pięknym wierszu. Pozdrawiam.
Mistrzostwo.
Bezdomni, na końcu i we własnym ciele
Poruszający
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuje serdecznie:)
Znam skutki jakie wnosi ta choroba -nie tylko choremu,
ale i bliskim. Wzruszyłam się. Życzę beztroskich
chwil:)
Alzhaimer. Straszna choroba.
Świetny wiersz, trąca strunę..., pozdrawiam
serdecznie:)
Piekne, smutne strofy.
Pozdrawiam serdecznie :)