Odmieniec

Odmieniec

Gdy czas wszystko zmienia… i ja się zmieniłem…
Wszak codziennie się ważę, hm… o! znowu utyłem…
I choć wzrok mi słabnie,
chyba więcej widzę,
mówię na głos , co czuję
i już się nie wstydzę.

Jeszcze krytykuję, ale już nie szydzę
i nawet nikczemnych już nie nienawidzę.
O nic się nie gniewam
i choć powątpiewam
często w innych intencje
- jeszcze ufność miewam.

Chciałem wejść na szczyty , chciałem spojrzeć z góry,
a odkryłem wyższość tej ludzkiej natury,
która umie rozdzielać
szarość na kolory,
piękno prozy życia i…
proste wybory.

Czy to brak ambicji, czy poczucie winy?
Na cóż dociekanie, nieważne przyczyny,
lecz, gdy równowaga,
kiedy dobry skutek…
To dobrze się stało
– niepotrzebny smutek.

Byleby znów naprzód - otwieram podwoje,
szukam sposobności, próbuję wciąż swoje…
Aby więzi z bliskimi czuć
i chronić tę nić …
Wtedy ma sens działanie
i wciąż trwa przekonanie:
- Jest dla kogo i chce się żyć…


Każdy może coś tworzyć,
coś dobrego dołożyć
do skarbnicy dorobku wspólnego.
Takie dzieło tworzenia
ten świat na lepszy zmienia…
- Tak to czuję
i już wiem , dlaczego….



J. S. Autosufler 04. 12.2009r 12-13

autor

autosufler

Napisany: 2009-12-04 Dodano: 2013-03-20 21:17:20

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie