odnaleźć siebie...

Skoczyć z mostu jeden raz,
by przez krótką chwilę
poczuć się wolnym jak ptak,
zanim upadku poczuję ból.

Zatrzymać zegry tykające złośliwie
i ukraść im choćby jedną godzinę.
Dla dnia to i tak niewiele,
a dla nas zamienię ją w magiczną
wieczność.

Utonąć w morzu ogromnych nadziei,
która pragnienia skrywane od dawna
uwolni z cieni złej rzeczywistości
i poczuję się znowu bardzo kochana.

I w twe ramiona tak silne
wtulić się pragnę.
One uchronią mnie przed światem,
sprawią, że znów spokojnie zasnę.

autor

Evelyn_1705

Napisany: 2007-02-08 Dodano: 2007-02-08 17:46:35

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie