Odpływam

karykatury zdarzeń
i twarzy blask księżycowy
kłują wspomnienia
spadają złudzeń zasłony
puszczasz mą dłoń
odpływam
będę ale w ciszy
jeśli nawet padną słowa
to zawirują tylko szumem deszczu
i upadną w grymasie chodnika
szelestem stóp znikasz za rogiem ulicy
w ramionach twe oddechy
i myśli których nie poznam nigdy
bo chciałeś sam nazywać świat
i układać w powietrzu domy z porcelany
i choć wołam
usta mam zamknięte
krzyk został na ulicy
zbierają go codzień przechodzący
zanikam zawieszona w tej przestrzeni
wydartej cichej nocy

autor

archanielica

Dodano: 2012-03-15 13:57:15

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie