Ogień

...na faktach autentycznych...

Siedze przy piecu i piszę
Spoglądając na ogień
Muzykę i śmiech słyszę
Ludzi którzy są dziś bez problemów

Myśli atakują mnie wilczą sforą
Szczerzą kły z każdego cienia
Nie ma dziś ze mną nikogo
Pozostawiona z litości westchnieniem

Próbując pokonać problemy
Kłaniam się stopniowo bólowi
I odmawiam wciąż nowe nowenny
I szukam ognia wzrokiem

Bo tylko ogień powoli odgania
Wilczą sforę moich myśli
Powoli pochłaniają się w toni
Czuje swąd ich sierści

Słyszę trzaski i warkot
Łamanych kości (i opału)
Moje dzikie wilki
Odchodzą w złości pomału

Zwieszają łby i śpią czujnie
Wiedzą że ja nie zasnę
A drewno kończy się
Ogień (mój ratunek) wkrótce zgaśnie

Ogień -mój ratunek i obrońca
Który potrafi zabić boleśnie
I płonąc bez konca
Dziś spala się szybko strasznie

autor

spiewaczka

Napisany: 2005-08-04 Dodano: 2005-09-09 07:56:59

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie