Ogień Mórz

Słońca blask i ciepła powiew
gorący piasek i jego dłoń
tak zagubiona we wstędze uczuć
a w ręce aksamitna broń.
Niby dotknięta norzem miłości
tak zagubiona wśród fal rozkoszy
a jednak słońce promieni nie daje
dusza w ciemnej otchłani samotnie kroczy.
Kochała inaczej, myślała słowami
płakała gdy pnącze oplotło jej twarz
a jednak nie mogła przestać
zagubiona na pustyni tysiąca plaż.
Uciekła, ukryła się w lesie, za drzewem
konar dotykał burzy jej myśli
niby szczęśliwa płakała już sercem
płonęła ogniem piekielnych smoków.

autor

Smykolina

Dodano: 2005-04-25 16:47:49

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie