ogniem płoneła Warszawa

Powstańcom.

ogniem płonęła Warszawa
bezimiennym ogniem
noc i dzień
wystrzałów melodią
i bezsennością
tytoń wypalany w pośpiechu
między granaty włożony
zasmucone oczy
i barykady
strach i śmiech nerwowy
i te żywe tarcze
z matek, żon i dzieci
co idąc krzyczały ich imiona
i bogów wzywały
nieuchronna śmierć
wąskie przebicia w kamienicach
głód
nie dla wszystkich kanały
ratunek
nie dla wszystkich...
i ogniem tym płonęła Warszawa
przez dni 63.
a potem...
już tylko spóźnione sny
tych
co ocaleli
i jasne dni
zapomnianej
tuszowanej historii
krwawej
prawdziwej
miłości

nie chciałam pisać niczego w momencie, gdy jego tematyka stała się popularna. bo noszę to w sobie, bo żyję tym ostatnio. i nie chcę stać się częścią nurtu. chce być tylko częścią tych, co pamiętają.

autor

dalea

Napisany: 2007-08-05 Dodano: 2007-08-05 23:23:34

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie