ogród moich snów
w swym ogrodzie życia
zalanym morzem łez
... wyłania sie kwiat
zakwita spod tej wielkiej wody
unosi sie ku niebu
w złotego motyla przemienia
wzlatuje obok mnie...
do tanca życia porywa
i tak lecimy ku słoncu w oddali
płyniemy po niebie
aż po kres tej podroży soba owładnięci
bo miłość w nas twki
w tej skrzydlastej koronie ...
ja królem ,Ty królową
juz nigdy nie zmęczeni
na zawsze uśmiechnięci
nigdy nie rezygnuj z miłości swojego życia
autor
zwykly chlopak
Dodano: 2008-03-26 14:38:14
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
piękna miłość oddana i dojrzała,aż chciałoby się być
tą królową...ładnie/+/