OGRODNIK

przebiśnieg na przedwiośniu,
zakwitł, zaświecił białym blaskiem,
zbladł, zwiądł i skrył się pod ziemię,

w trójkącie świerków róża w kolce szalona,
w symbiozie z igliwiem czeka na rozwój wypadków,
na wybuch dzikości cyklamenowych kwiatów,
w barwach ochronnych wspina się na palce...do spełnienia?

przyszły fiołki niebieskie – płożyły się wśród kolcy,
zranione – przeniosły się na łąki,
był żonkil chyży , samotny wędrowiec,
w barwach walki miał szansę być szansą dla miłości, nadwyrężył siły, utracił pąki – już jeno echem miłości,

przyszła forsycja na brązowym pędzie ułożyła pióropusze,
wpadła okazjonalnie i poszła do swych marzeń,
pierwiosnki, zawilce, sasanki wyskoczyły z ziemi,
pograły w zielone i nie chciały się zakochać tej wiosny.

Ogrodnik miał swoje pragnienie – wyhodować różę perłową;
nie ecru, kremową, alabaskrową, w kości słoniowej, w odcieniach ochry...
on tęsknił za super bielą – toż to kuriozum wśród róż i ... fluid.

Marzenia trzeba trzymać za rękę, nie oglądając się na nic,
nim do serca dotrą – spłoszą się na wzór kwiatów.

Komu wierzyć na wiosnę: bogom Olimpu, kwiatom, motylom... ?

..."droga nie zna swej drogi,
kwiat o sobie nie wie,
słowik nie narzeka że nie sypia nocą...”

Ks. Jan Twardowski „ Nie wiadomo komu”

autor

HANA

Napisany: 2007-03-31 Dodano: 2007-04-01 19:53:38

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie