W ogrodzie czasu
W ogrodzie czasu,
pod atłasowym niebem,
w cieniu jarzębiny,
dwie zbłąkane dusze
Dusza Twoja
- błyskawica zagubiona
przez ziemię uderzona,
raz tylko się pojawiła
i w chaosie zamilkła,
burzy potrzebna,
lecz tak teraz odległa
Dusza Moja
- zgaszony wiatrem znicz,
tlący się na cmentarzu
lampion zapomnienia,
teraz ociemniały
kołyszę się na granicy,
bo upaśc nie chce,
czy nie może?
autor
Zbuntowany Wędrowiec
Dodano: 2007-08-06 20:41:27
Ten wiersz przeczytano 383 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Skoro Ona wiatrem do Ciebie przybiegła, to na pewno
nie zgasiła ognia, tylko go roznieciła! Zatem rozwiń
swoje skrzydła ogniste i fruń do niej ...w ogniu
wielkiej miłości...
/W ogrodzie czasu,
pod atłasowym niebem,
w cieniu jarzębiny,
dwie zbłąkane dusze/ - Mam nadzieję, że dwie zbłąkane
dusze, które cierpią rozłąki katusze...kiedyś się
spotkają...ale kto to wie, jak to z ogniem
bywa...(błyskawica i znicz) Świetne!