ON TEŻ BYŁ CZŁOWIEKIEM ...
chciałeś być także człowiekiem
za dom swój ziemię obrałeś
gdyś rodził się w zimnym żłobie
na rękach Matki płakałeś
rosłeś i dojrzewałeś
jak zwykłe dziecko na świecie
i śmiałeś się beztrosko
takie jest przecież życie
miałeś serce co bije
głos co się niesie przez wieki
dawałeś miłość i nią żyłeś
jednym jesteś bliski a drugim daleki
choć umarłeś na krzyżu
nauka Twoja żyje
a my jak Jan Apostoł
za Matkę mamy Maryję
każdego z nas niech strzeże
a my zawsze w podzięce
modlitwy do Niej ślemy
by w Twoje oddała ręce
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2014-05-29 08:23:52
Ten wiersz przeczytano 911 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Janku wiersz pełen wiary i pokory
pozdrawiam
Najdusiu, taki piękny, wiarą napisany wiersz zasługuje
na tytuł, może "Boskie dziecko" albo poradź się bo
mini, ona jest mistrzynią nadawania tytułów:))
Ładne wyznanie :)
może "oddała" zamiast "dała" :)
Basia + przenosi góry
Basia + przenosi góry
Ciekawie :)
wiara czyni cuda
pozdrawiam;)
Ładnie, z wiarą:)
Pozdrawiam:)
Bardzo ładny. Wiara każdego Człowieka czyni
silniejszym. Miłego dnia Janie
Człowiek , który kocha Boga.Poprawiłam swój błąd wiem
jak się pisze moje roztrzepanie doprowadziło do tego
błędu '' nie zaczęli '' wybacz że jestem człowiekiem i
się mylę
Gdy dopada Cię pokusa przypomnij sobie nauki Chrystusa