Ona

Opustoszały korytarz, pełen cierpienia i zawiści.
Pustka wokół, tu nie ma wzajemnego szacunku i miłości.
Po kątach bród, czysty bród wypełnia to obrzydliwe miejsce.
Przestraszonym wzrokiem szukam przyjaznego uśmiechu.
Tu skąd!? Nie w tym miejscu - obym się mylił.
Obym zobaczył, choć jedną przyjaźnie nastawioną osobę.
Przechodzę dalej do obskubanych drzwi.
Jest! Stoi jedna, samotna, piękna.
Podejdę przecież nie mam nic do stracenia.
Wyciągam rękę, uścisnęła, nie jest tak źle.
Zacznijmy, więc, jest szansa na to bym nie był sam w tym koszmarze.
Jej szczery uśmiech wypełnił mnie radością, nadzieją, że znalazłem kogoś, komu zaufam.
Spojrzałem jej w oczy powiedziałem zostań, nie odchodź, oboje szukamy przyjaźni.
I została, została ona w świecie pełnym obłudy i kłamstwa.
Została szczera, łagodna i potrzebna.
Potrzebna mi do normalnej egzystencji.

Lewandowski Jakub Płock 4,02,2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-02-04 Dodano: 2007-01-25 16:48:33

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie