Ona

Widziałem ją kiedyś
-dryfująca myślami,
z głębią oczu zielonych.
Na wargach kłamstwa
-niby przypadkiem usiadły.
Potem spadły,
strącone pocałunkiem wiatru.
To Ona.
W czerwonej sukience,
wypuszcza z dłoni korale
-jak gołębie.
Naiwnie.

Zagubiona.
Na gruzowisku życia usiadła
Płacze.
Podobno ktoś pisał jej los
w surowym drewnie
stąd te korale w supełkach znaczeń.

Zamyślona,
więdnie.

Tylko słowa zostały
-puste
jak ulic kieszenie.

autor

rena

Dodano: 2011-11-03 17:51:50

Ten wiersz przeczytano 365 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie