Ona i On

Ona była Niebem tym bezgwiezdnym

Do którego wszyscy wzdychają

Idealnym przykładem cielesnym

Że nie tylko matki kochają



Chodziła drogami swoimi

Zawsze i wszędzie istaniała jej dusza

Utarła myślami własnymi

Świat w którym nigdy nie istniała zabójcza susza



On był jak gwiazdy na tym Niebie

Uzupełniał, dokładał, planował

Nie zrozumiałby Ciebie

Pod już gwieździstym Niebem nocował



Każda noc idealną utopią

Bo czyż Niebo, gwiazdy nie są naszą idyllą?

Nie byli idealną miłości kopią

Pasja dodała skrzydeł pachnących Bastylią




Szczęśliwa łza czasami

Pośród tysięcy grzesznych uciech

Szczęścia chodzą parami

Kusząc milionami grzesznych uciech



Tego właśnie nam trzeba

Przyjaźni niczym Niebo z gwiazdami

To nieśmiertelna ludzkości potrzeba

Miłość tonąca w miłosnej otchłani.

autor

Mandragora

Dodano: 2005-02-10 10:58:33

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie