Ona...taka piekna i moja...

Da Ciebie Ewa...!

Nigdy nie myslalem, ze ja spotkam.....!
Idaca przede mna na sciezce wzdluz parku
W pieknych warszawskich Lazienkach
Kobiete o jasnych oczach i o blond wlosach
Najmilsza jaka znalem majac dwadziescia lat

Nie wiedzialem, ze odnajde ja na mojej drodze zycia
Owinieta letnia mgielka letniego poranka...!
Tamtych dawnych najpiekniejszych chwil i marzen
Wsrod drzew, gdzie ptaki spiewaja o naszej milosci
Nad stawem otoczonym pachnacymi rozami

Wsrod szumiacej trawy i placzacej wierzby
A wiatr unosil ja delikatnie nad woda
Delikatnym powiewiem czesal dlugie jej wlosy
Oczarowala mnie wtedy swym spojrzeniem
Wspaniala, piekna i naprawde moja

Jest moim jedynym pragnieniem
Zycie oddam za noc spedzona z nia
Czy to aniol jest w niej, czy diabel ulepil ja z gliny
Ten czarujacy usmiech Mona Lisy
Jest taka jaka byla wtedy mloda i wesola
Kocham nadal calym moim sercem.....!

Marius

autor

Poete

Napisany: 2009-03-25 Dodano: 2009-03-25 18:20:53

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie