Onegdaj

Lesie zamszowy, meandrów rzeko
Liść mam klonowy, zapadły w borze
Kropel wodospad maluje zorze
Ckli mi się widok, idę daleko.

Stopy dziewczęce, męskie podwoje
Ślad jej głęboki w trawie leżącej
Strzał posłał kruki wypatrujące
Zostanę tedy, huku się boję.

Świtów kolorze, nuto wiosenna
Promyk złapałem wbrew mej nadziei
Opary pchały do mej gardzieli
Wypluję obłok, jestem już senny.

autor

Katanka

Napisany: 2012-10-12 Dodano: 2012-11-21 08:58:32

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie