osamotnione drzewo
ogarnięte
szarością dnia
stoi spokojnie
bez towarzystwa
pozostawione przez wiatr
ze zniszczoną korą
z przesłonionym
wzruszonym obliczem
skierowanym na przemijanie
ogarnięte
szarością dnia
stoi spokojnie
bez towarzystwa
pozostawione przez wiatr
ze zniszczoną korą
z przesłonionym
wzruszonym obliczem
skierowanym na przemijanie
Komentarze (34)
drzewa jak my serdeczności
smutne twoje drzewo
Drzewa umierają stojąc...
Chociaż samotność jest przykra, to i nas może to
spotkać. Bardzo wzruszający, pozdrawiam cieplutko.
Właśnie, jak ludzie. Dopiszę się do komentarza canny
Tak jak niektórzy ludzie. Bardzo wymowny wiersz :)
Pozdrawiam.
Smutne twoje drzewo serdeczności
Duże drzewa mają sobie coś z mądrości,pozdrawiam .
bardzo dobra symbolika wiersza.
Zgrabnie napisany wierszyk
Pozdrawiam Elka
pięknie
...podobne do losu bezdomnego...targany
przeciwnościami, obdarty z człowieczeństwa, znikąd
ochrony i opieki...pozdrawiam serdecznie, mój plusik.
ladnie pozdrawiam
Ładnie, melancholijnie
zawsze upodabniamy sie do drzew coś w tym jest
pozdrawiam