OSIEROCONA HRABIANKA
Dusza wypełniona żalem po stracie najbliższych.
Jak dobrze mnie kiedyś było
Szczęściem darzył każdy dzień
Dziś siwotą jest ta miłość
Ponury ją okrywa cień.
Świat zatrzymał się i runął
W sercu ból i rozpacz gości
A ten wierszyk mój jest urną
Z popiołami mej młodości.
...............................
Jeśli zachować honor chcesz
Nie proś o kroplę wody
Na siebie licz i w siebie wierz
Jeśli zachować honor chcesz.
Na całym świecie wzdłuż i wszerz
Spotkają cię zawody
Jeśli zachować honor chcesz
Nie proś o kroplę wody.
Serce zgięte pod ciężarem bólów i smutków ale wciąż i zawsze dumne i niezależne.
Komentarze (6)
święta racja w tych słowach,,Jeśli zachować honor
chcesz
Nie proś o kroplę wody
Na siebie licz i w siebie wierz
Jeśli zachować honor chcesz
.kłaniam się nisko autorowi tak szczerej prawdy.
pozdrawiam
zal refleksja i cisza....Honor - jakże piękne i
głębokie słowo...
Leonie drogi przyjacielu smutno piszesz ,smutne serce
Twoje zawsze dumne i do przyjaźni skore...Przyjacielem
jesteś zawsze i niech tak pozostanie ,ja przyjaźń moją
zawsze Tobie oferuję...Serdecznie pozdrawiam..:)
Właśnie.."wyżebrane" uczucie nie cieszy..Mieć swoją
dumę..nie zawsze i o każej porze się to umie..nawet
ja.. M.
Jakże trudno godnie żyć powiadają... a wystarczy
prosto żyć ... pozdrawiam
Trudna szkoła życia "honorem" się zwie.Wcielona w
życie różne przybiera oblicze.