Osmętnica
Wiersz powstał do cyklu jesiennych obrazów, które można zobaczyć na mojej stronie - https://www.joviska.com/
Jeszcze nie tak dawno żar serca
rozpalał,
młodość w pełnym blasku niczym rtęć
żywotna,
przywiędła jesiennie, jak za grzechy
kara,
pomarszczona chłodem, tylko żal
pozostał.
Nie dalej niż wczoraj hałaśliwa dziatwa,
w całym domu wszystkie kąty wypełniała.
W horyzoncie zdarzeń iskierka przygasła,
uleciała z wiatrem, tętniąc echem z
dala.
Rozsypane myśli w samym centrum pustki,
z nostalgią układam w samotne wieczory,
co było minęło, nigdy nie powróci,
szelest ciszy płodzi dozgonny niedosyt.
⌇☹⌇
ʃ█ƪ
◢◣
└└
Komentarze (71)
Piękny wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie :)
To nie starość, tylko roztargnienie...też mi się
zdarza :))
Zauwazylem, ze sie robie stary... dopiero teraz
zaglosowalem. :)))
Witaj Bodeczku :) Twoja obecność i tu i tam dodaje mi
skrzydeł i przywraca uśmiech :) Dziękuję serdecznie i
ciepło pozdrawiam :)
Witaj pracowita Kobito, Jovito! :)
Jesienne dziewczyny, jesienne kolory,
wersy chociaz smutne, zgrabne metafory
tworza klimat, ktory wymowa zachwyca,
tytul unikany... piekna "Osmetnica"!
To jest moje wrazenie po obejrzeniu calosci na Twoim
blogu. +++
Nieustajacy wielbiciel Twojego talentu. :)
Miło mi Marku, Krysteczku i Isanko :) Dziękuję i
pozdrawiam Was bardzo serdecznie :)
Ćiekaey eiersz pełen tęsknych myśli.
Pozdrawiam Jovi
Jesień prowokuje do myśli o przemijaniu - rozczulamy
się wspominamy, rozliczmy z niespełnionych planów,
marzeń. Czule pozdrawiam, przytulam na dobranoc:)
Piękny wiersz, no i te portrety, a w tej tematyce to
dźwięczy piosenka Ch. Aznavoura: Jeszcze wczoraj
miałem dwadzieścia lat.
Serdecznie pozdrawiam. Marek.
Niestety sturecki tu nie ma takiej opcji, dlatego
zapraszam na mojego bloga...dziękuję za odwiedziny i
pozdrawiam :)
Pięknie zachwaliłaś prokreację niedosytu. Wszyscy go
płodzimy.
P.S. Czy tu można zamieścić obrazki?
Daję głos i czekam na zobrazowanie.