Osobowość

Utrata moralności równa utracie osobowości. Chech charakteru nie można przywrócić a ich zmiana jest niebezpieczna...

Dość mam szarpania za kołnierz niby dziecko
I w ogóle dość odstawania od społeczności ludzkiej
I innej każdej…
Dość maltretowania psychiki na ścieżce nauki
I na ścieżce rodzinnej przy ucieczce w nieznane
I każdej innej…

Czegóż warte życie w zamknięciu?
W klatce własnej wyuzdanej osobowości?
W tysiącu myśli przelanych na papier?
We własnych łzach…

Czyż to życie nie jest pełne bólu?

Wrócić do chwil ulotnych, w marzeniach zatopić umysł.
To rozkosz

Strach i rozpacz w mojej głowie
I też radość, i smutek, i wszystko inne…
Spójrz na mnie, czy nie widzisz idioty?
Przeczytaj mnie, czyż zagubienia nie dostrzegasz?

Nikt nie jest idealny

A w szczególności ci którzy o tym wiedzą…

autor

Archangel

Napisany: 2007-09-24 Dodano: 2007-09-24 21:02:23

Ten wiersz przeczytano 1452 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie