Ostatni powiew
odrzucisz ból
skamielina już nie zadrży
kardiogram równoległych doznań
zamilkł
po niej
jedynie one utrwalą zimno
niczym lodowe ścieżki na parapecie
osiwieją poliki i głos zamilknie
arktycznie
w kryształowym smutku
umarł
Kaj
Komentarze (3)
Poruszający wiersz i ciekawie napisany.
oj...powiało smutkiem...ale czyż inny może być
"Ostatni powiew"?.......Udany wiersz.
Piękny nostalgiczny wiersz Tęsknota Pozdrawiam
wiosennie:)