Ostatnia kartka

To ostatnia kartka naszej opowieści
Za nią tylko jej szara, twarda okładka
Myślałem, że coś się w niej jeszcze zmieści
Lecz odeszłaś tak nagle, nie podlałaś kwiatka

Drzwi otwarte na oścież, okna wszerz rozwarto
Wiatr po jej stronach buszuje z lubością
Z sił opadłem na fotel – pewnie było warto
Lecz czy można to nazywać miłością?

Ucisk straszny poczułem na sercu
Odkładając na półkę część swojego życia
Na okładce – my na ślubnym kobiercu
Z Twoją przysięgą dzisiaj bez pokrycia

Kto inny się będzie cieszył Twoim ciałem
Smakował słodycz ust Twych, chłonął słowa
Lecz nie żałuję, ja to wszystko miałem
I nie zapomnę, pełna moja głowa

autor

owiga

Dodano: 2009-03-04 00:06:22

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie