Ostatnia stacja

świadomy swej złej sytuacji
stoję już na ostatniej stacji
śmierć cicho puka do mego przedziału
ja otwieram jej pomału
patrzę prosto w jej oczy
straszny widok tam sie tłoczy
nic szczęśliwego nic wesołego
co za nieszczęście dla mnie martwego

niedobrze żyłem, o zdrowie nie dbałem
teraz umarłem, sam tego chciałem
ale się boje, boje się strasznie
co będzie dalej, gdy światełko zgaśnie

co jest za bramą do której się unoszę
na głos o litość Pana proszę

dajcie wrócić mi na ziemię!
Obiecuje, że sie odmienię!
Nie będę palił, nie będę popijał
Będę szanował i grzech omijał

już panikuję, nie ukrywam
nawet się trochę śmierci wyrywam

lecz za późno na błagania
daremne są moje ze śmiercią zmagania
ulegam i się poddaje
ze śmiercią przed bramą staje

i wypuszczam ostatnie tchnienie
Bóg dobrze wie... ja sie nie zmienię.

autor

Paweł_Marek_Mateusz

Dodano: 2008-01-28 14:29:33

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie