ostrość
to w najdalszej podróży
zamieszkał we mnie dom
ściany wybałuszały okna
a park wsysał przechodniów
w dzień byłam korytarzem
nocą schodami do marzeń
z rozedrganego dzieciństwa
bez końca
ten ciąg okoliczności
noszący moje imię
ścierpnięte. krochmalone koronki
na przedwojennych meblach
jak zatrzymane chmury
do zabrudzenia czekoladą
krzykiem co wołał o słodkie
i twoje słowa
z obrazu nie usuwaj mgły
jakbyś wiedział że umrę
gdy go zobaczę
wyraźnie
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2021-07-05 21:55:57
Ten wiersz przeczytano 3792 razy
Oddanych głosów: 99
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
Kolejny wspaniały Wiersz, szkoda, że nie można dać
kolejnego głosu,
pozdrawiam serdecznie, Wandeczko,
poza tym Wilk ma oczywiście rację :)
niesamowite są Twoje obrazy pisane
nietuzinkową wrażliwością
pozdrawiam Wando
Wracam tutaj kolejny raz.
I czytam, czytam, czytam.
Jesteś Wando wybitną Poetką.
Unikalnie komponujesz.
Tresc, natroj wiersza mozna przekazac w roznie.
Jednak, zeby on "dotarl" do odbiorcy Autor musi
znalezc sposob, kanal, droge.
Ty z pewnoscia znalazlas.
Swietny utwor.
Pozdrawiam serdecznie z uznaniem :)
Niesamowita, dość upiorna melancholia w świetnym
wydaniu. Zauroczenie formą, bogactwem metafor i
wykonaniem aż odbiera mowę. To wiersz, który się
pamięta długo potem...
Spokojnej nocy :)
zachwycona cudnym wierszem
pozdrawiam serdecznie :)
Serdecznie dziękuję kolejnym Gościom za odwiedziny i
wspaniałe komentarze. Pozdrawiam Państwa ciepło :)
Cały czas mnie zaskakujesz jak wiele masz pomysłów
które przesuwasz na doskonałe wiersze a ponadczasowe
Jestem pod ogromnym wrażeniem... wooow... metafory
cudne tworzą niesamowitą treść...
Wando, tu już wcześniej byłem, głos zostawiłem, a dziś
mogę Ci powiedzieć, że wiersz jest znowu jak obudzenie
:-) Sypiesz perłami :-) Kłaniam się nisko i pozdrawiam
Cię gorąco :-)
Świetny wiersz. Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego
dnia.
Przeszłość to nasze wczoraj, czasem dzisisj i zapewne
jutro... a przeżycia i obrazy pozostają gdzieś w
zakamarkach duszy ukryte i z ostrością jakże jaskrawa
przypominają się okrutnie,
Pozdrowienia z Rudersbergu k/Studgardu, Halina
Wando, też nie podpowiesz, bo jak.
A Twój wiersz, Wando, sama znasz wartość
swojego pisania, ja tylko Cię prxytulam
Każdy ma swoje demony z przeszłości, które potrzebują
czasu, aby ukazać swoją inszość.
Wandziu, czyli to, co nieodgadnięte po czasie nabiera
sensu.
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)
Witaj Wando:)
Wspaniały i metaforyczny wiersz, jak zawsze u Ciebie,
można
spotkać i przeczytać, z przyjemnością.
Często, wracamy pamięcią, do czasów dzieciństwa, tam
dobrze się czuliśmy.
Wiersz, refleksyjny.
Pozdrawiam serdecznie.;)