oswoiłam ciszę dymem...

oswoiłam ciszę dymem...
mogę być dumna z siebie...
teraz jest ona i ten płaszcz....
podszyty wczorajszym snem.
w tym płaszczu czuje się
jak nie widzialna...
zanurzona w tłumie.
gdzieś nad głową światła miasta szybują...
a cienie... mówią że to miasto cieni...
ale czuje że słowa są puste
puste jak te budynki...
nikt się dziś w nich nie czai
wszyscy pod ziemią zostali...
więc i ja na wieczorny,
nocny spacer
się udam...

autor

Jaskółka

Dodano: 2004-08-14 19:33:16

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 193

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie