w otchłani

Rozstąpiła się ziemia strasząc otchłanią.
Języki ognia muskają stopy, spod których osuwa się gruz.
W mroku tulącym nagie, posiniaczone ciało
wirują cienie odchłańców.

Kruche i wylęknione człowiecze jagnię
z obłędem w lazurze spojrzenia szuka,
choć dobrego cienia…

Zmaterializowani posłańcy snują się dookoła
pojąc się widokiem rozdygotanego ciała.
Już nie ma siły uciekać,
roztaczać kręgu run dających wytchnienie.

Do ust napływa smak krwi, z zranionej
szponem skroni.
Czuje to…
Swąd nadchodzącej agonii.

autor

LiliaLeśna

Napisany: 2011-01-22 Dodano: 2011-01-22 13:12:51

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie