OTO JA
Kiedy zaczynam
widzę pustą kartkę.
Kiedy piszę
nie patrzę w tekst,
myślę,
że mam wyczucie, wiesz?
Moim rytmem jest cisza,
czasem słowa piosenki,
szarpanie gitarowych strun...
lub po prostu odgłos klawiszy,
który chętnie przerywa ciszę...
lubię kiedy piszę. Wiesz?
Lubię też na gitarze grać,
czasem śpiewać,
często się śmiać,
lubię pisać opowiadania na polski,
lubię ćwiczyć słówka na angielski,
uczyć się układów na Hip- Hop,
lubię słońce,
lubię deszcz.
Czy na pewno wszystko o mnie wiesz?
Jaka jestem,
taka jestem.
Nie ma sensu pisać tekstów z naszej
klasy,
w stylu:
NIE JESTEM NICZYJĄ KOPIĄ,
a pod spodem,
małymi literami:
skopiowano.
Czy to ma sens?
Pytam bo i ja wiem,
i ty wiesz,
że nie w takich tekstach jest sens.
Sens jest w sercu,
każdy dąży do własnego stylu,
lecz czemu tak wielu gubi się na drodze do
celu?
I zostaje po nich tylko:
SKOPIOWANO.
Patrzę na moje zdjęcie,
co widzę?
Uśmiech.
MÓJ uśmiech.
Taki jest mój cel:
pozostać na zawsze sobą.
I tyle.
Tego zamierzam trzymać całe życie.
Dlaczego tak mało?
Mi wystarcza być sobą,
bo wielu nawet do tego nie doszło.
Ja chcę żeby po mnie zostało:
NIE skopiowano.
Wielu chce więcej,
ale nawet tutaj nie dotarli.
Kiedy kończę nie widzę kartki pełnej
bzdur,
ale kartkę,
na której jest zawarty głębszy sens.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.