Oto widze Niebo!

Między słodkawym oparem mgły, ugoszczonej na spokojnej rzece,
wyruszyłem drobną łódką.W kolejny rejs ku Krainie Wiecznych Uniesień.
Delikatnie smagam wiosłem taflę melancholii,
mgła zaprasza.Woła mnie ten las ukryty w niej.Wracam do domu.
Sternik z powagą niczym tarczą,
zamyśleniem, smakowaniem powietrza wypełnionego duchową ekstazą.
Romantyczny diament istnienia.Dziś znów chcę się tak nazywać.
Ogarnięty spazmem wzruszenia.Bo las mnie przyzywa.
Stęskniony, jak kochanka, śpiewa dla mnie Pieśń Przywitania.
Król wraca na swe włości.By w zieleni się zatracać.
Wejdź na łódkę, jeśli chcesz, ale szybkim skokiem,
bo me światy nie czekają.Płyną wolno, lecz beztrosko.
Rozglądam się dokoła, najróżniejsze widzę rzeczywistości,
lecz mnie tam teraz nie ma.Niemal seksualny akt pożądanej melancholii.
Jutro, czy wczoraj.Człowiek zaprojektowany na życie.
A dziś inaczej.Baśniowe szaty, baśniowe oblicze.
Król pięknych bajek.Elfy grają dla mnie muzykę.
Rozrzucają pył ze złotych drzew.Radość powrotów.Spełnionych życzeń.
I jestem tu.Płynę między drzewami.
Orszaki elfów na wodę kwiaty uwalniają.Oto nasz Przyjaciel.
Z tułaczki losów, zawitał znów do siebie.
Grajmy mu, śpiewajmy pieśni najpiękniejsze.
Ach, nasz Wędrowcze!Czekają niedokończone opowieści.
Czekają zwierzęta i zielone pnącza, by Cię unieść ponad ziemię.
To nie pycha.Tylko uwielbienie.
Bo wracam znów do domu.Oto widzę niebo!
Moja kraina, istnieje mocno w duszy,
często tam wracam, choć jakby raz na wiek.Wzruszenie serce kruszy.
Łódka nie raz jeszcze tu zawita,
Jest miejsce na niej.Dla każdego chętnego życia.
Poczekaj na kolejny rejs i nie wahaj się spróbować.
A jak?Chwytając marzeń.silniej, niż dotychczas.Oddając się im.Jak sługa po stokroć zniewolony.

autor

rebel

Napisany: 2010-01-24 Dodano: 2010-01-23 11:48:27

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie