Otwórz oczy

dla jednej poetki aby nadać otuchy

„Otwórz oczy”

Nic nie widzę. Mam oczy lecz nic nie widzę.
Postrzegam wokół smutek, zło i nienawiść.
Wszystko normalne ale co jest tą normalnością?
Ludzie nie widzący obok innych.
Przymykający oczy na cierpienie.
Chodzący w stałym przygnębieniu.
Bez żadnej nadziei na lepszą przyszłość.
Wszystko bez kolorów. Wokół tylko szarość.
Wszystko tak ponure, szare i uważane za normalne.

Ktoś do mnie podszedł. Tylko ja go zauważyłem.
Nic nie mówił. Ale było coś co go wyróżniało. Uśmiech.
I gdy już był blisko dotknął mnie. Z mych oczu zleciały łuski.
Świat nabrał kolorów. Mój światopogląd się zupełnie zmienił.
Mój wzrok, oczy się śmiały. A twarz promieniała.
Promieniała czymś obcym przez ludzi nie znanym.
Promieniała największą potęgą która oślepiała innych widzących
Tak jak do niedawna ja sam. Promieniowała siłą większą od każdej magii
Od wszystkich nauk i wierzeń.
Promieniowała miłością.

autor

Jucek

Dodano: 2008-04-12 15:35:58

Ten wiersz przeczytano 750 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie