Pamięć ,czyli kochanka doskonała

Budzi się nowy dzień , słońce już dawno na niebie a myśli moje biegną do ciebie
Jeszcze oczy zamknięte, ciało leniwe nocą zmęczone, dusza okryta bielą pościeli
Za oknem ścieli się dywan z liści utkany, drzewa pochylają swoje korony i widok jest nader wspaniały , przyroda niczym w blasku chwały

Pamięć nasza ,co krucha ,jak pierwszy lód na rzece , porównać się nie da z zapisem wydarzeń
historii i jakby na nią nie spojrzeć , czyniąc próby usilne , jej nie pozbędzie się człowiek
I choćby pora nastała wojen i innej niedoli , ona jak wierna kochanka po nocy miłosnych rozkoszy niczym ogród pachnący rezedą wabić cię będzie do siebie


To ona za zmysły odpowiada , za szaleństwo i namiętność moją , za grzeszne uczynki i zdradę , za winy niczyje
Jest jak zwierciadło zaklęte , do wspomnień zmusza , gdy przyjrzysz się bliżej , widzisz jak wygląda twa dusza

autor

schadel

Napisany: 2007-01-02 Dodano: 2007-01-04 10:12:07

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie