Pamięci
Nie spotkasz ani jednego człowieka.
Nie przywrócisz ani jednym słowem
choćby był to werset najświętszy
u stóp drabiny jakubowej
legliśmy
z krzykiem uwięzłym w piersi
przeczyli na niebie i ziemi
ślepe dzieci wśród gruzów strzelały
za symbole ostatniej nadziei
przekreśleni na końcowych stacjach
i pod ciepłą skórą miast
tłum niebieskich gwiazd
dalej pomniki, gaje oliwne, brąz
liczby, liczby, liczby
nie byli prości, dumni, niezłomni
Sara nie była mądra, Ryfka nie była
święta
a Salomon był mały, słodki i nawet nie
umiał mówić
Ja wiem, że nie istnieliśmy
Jak to dobrze
że dzieci spod gruzów
tego nie słyszą
jak to dobrze
tu kirkut będzie ciszą
autor
sherri
Dodano: 2007-09-10 17:42:29
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Tak często zapominamy o tych, którzy polegli, których
zabrał czas...
Piękny wiersz.
Zresztą jak wszystkie Twojego autorstwa.
Chciałabym tak pisać.
"niech będzie ciszą
ten ostatni szept"...
"Ale my naprawdę byliśmy
ale już nas nie ma" - to ma być żart?
wiersz pełen cierpienia grozy i prześladowania i
cierpienia ludu żydów......pomilczę aby uczcić ich
pamięć....
Wiersz przejmujący... Czas wciąż pędzi naprzód i
zapominamy o wszystkim... Na pewno jednak w takim
miejscu jest "zapisana" historia. I Ty ją umiałaś
odczytać sercem.
Przejmujące słowa o tragedii Żydów. Tyle niepotrzebnej
śmierci w obozach zagłady..