Pamiętne spotkanie

Powracam myślami, kiedy po raz pierwszy,
W głębokiej ciszy i w pełnym skupieniu,
Pragnęłaś wysłuchać strofy moich wierszy,
By poznać dokładniej, co mam na sumieniu.

Siedzieliśmy wtedy nad pięknym jeziorem,
Obrośniętym wokół gęstymi trzcinami.
W których młode ptactwo do hasania skore,
Ciągle nam mówiło: Nie jesteście sami.

Do tej wody stawu przejrzystej jak łza,
W której jeszcze dzisiaj tyle stworzeń żyje.
Chcę by powracała ciągle pamięć ma,
Tam twój pocałunek spoczął na mej szyi.

Zawsze podziwiałem czar Twojej urody,
Kształty Afrodyty i uśmiech powabny.
Podobna do nimfy, która wyszła z wody,
Przyodziana w szaty zwiewne i jedwabne.

Te rozkoszne chwile nie mogły trwać długo,
Trzeba było wracać w pośpiechu do domu.
I od tamtej chwili serce jest Ci sługą,
Tajemnicy owej nie zdradzę nikomu.

Dziękuję Australijce za konstruktywną krytykę. Od tego zdarzenia minęło 50 lat tajemnica nie obowiązuje.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-02-04 00:51:47

Ten wiersz przeczytano 1230 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie