pamiętnik
pamiętnik notes pismo białe
pozornie wszystko doskonałe
mazane życie na papierze
przygody serca duszy marnej
emocje żale i wywody
to wszystko środka są przygody
kiedyś na kartkach teraz w necie
już nie prywatni tylko kmiecie
to zastanawia w jakim celu
targa się duszę pierze brudy
nie w samotności do podusi
tylko publicznie oko prószy
Komentarze (8)
Mądry wiersz,mądre pytania.
No właśnie w jakim celu? A jaką wartość mają stare
rękopisy... A to pisanie w Internecie to nic nie warte
będzie przecie:))) Pozdrawiam, plusik zostawiam.
Zastanawia, ale widocznie jest taka w sercu potrzeba.
pisanie wierszy jest też rodzajem uchwycenia danej
chwili, rodzajem zapamiętywania smutych czy radosnych
wydarzeń
Wiele form nawet w formie pamiętników zamieszczane w
necie to życie w pigułce czasem chęć atrakcyjności
ale prywatność opisywana w prozie poezji była prawdą
życia lub fantazją w sztuce i zawsze była impulsem do
tworzenia.Dosłowność to już sprawa obyczajności i woli
piszącego.Wiersz jest zaczepny pyta gdzie jest granica
dobrego tonu w poezji Na tak Dobry
Neraz jest taka potrzeba by się podzielic swoimi
odczuciami,na codzien nie zawsze mamy odwagę i
ochotę,tutaj możemy anonimowo i wierszem,nieraz daje
to poczucie ulgi,ale też nie wszystko jest "nasze"
nieraz to fikcja do przeżywania dla innych
Myślę,że chcemy się zwierzyć komuś, w necie można
incognito opisać swoją historię.Niegdyś częściej
ludzie szeptali księdzu do ucha, teraz to się zmienia.
Dobre spostrzeżenia wierszem ujęte.Smutne to, ale
prawdziwe.
W samotności chyba bardziej boli a publicznie jeśli
ktoś komuś to już jak gdyby na pół podzieliło się
kłopot...