Pan Samotnik

Nogi go bolą lecz tego nie czuje...

Chodzi samotnie po wiejskich polanach
gdzie mokra rosa się zbiera z rana
Chodzi patrząc tylko pod nogi
bo już nie widzi ziemskiej przyrody
Tak wciąż wędruje
coś poszukuje
zamyślony sam w sobie
myśli o niej
o przepięknej osobie
o tak nieskazitelnej
jej boskiej urodzie
I tak godzinami po lesie chodzi
a zanim wiatr o cudnym chłodzie
targa mu włosy
głaszcze po twarzy
ale on nic
wciąż o niej marzy
I co dzień gdy rosa się skrapla
samotność go mocno w sobie oplata
że idzie plecami od wnętrza świata.

...dalej wędruje,wędruje,wędruje.

autor

A_g_u_n_i_a

Dodano: 2009-01-23 21:16:40

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie