PANI DOKTOR

Z życia wzięte.

Siedząc w poczekalni mrocznej
Nim zostałem zawezwany,
Duszę miałem na ramieniu
Cierpiąc bardzo schorowany.

Usłyszałem swe nazwisko
Z gabinetu wyczytane.
Wstałem z trudem, wnet poczułem,
Że mam nogi czymś spętane.

To ze strachu przed nieznanym.
Nie wiedziałem co mnie spotka.
Czy ta doktor mnie wyleczy,
Czy też wyśle mnie do czorta?

Zerkam przed się po kryjomu,
Dreszcz emocji mnie przenika.
Zamiast groźnej pani doktor,
Ktoś przemiły mnie tu wita!

Twarz pogodna, uśmiech skromny.
Młodej Damy pełnia wdzięku
Pozbawiła mnie natychmiast
Nabytego przedtem lęku

Przed lekarzem w białym kitlu
Który z groźną miną bada,
Potem straszy chorobami
I o śmierci opowiada.

Tu, przeciwnie. Grzeczne słowa
Słyszę mile zaskoczony.
Czuję, że bez aptekarza
Będę rychło wyleczony!

Wiedz, że urok Pani Doktor
Czarodziejską ma tu siłę,
Żadne leki nie są w stanie
Konkurować z nim przez chwilę!

Wiersz dedykuję Pani Barbarze Kozłowskiej z gorącym podziękowaniem.

autor

henkraj

Dodano: 2008-02-01 19:37:25

Ten wiersz przeczytano 3274 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie