panic room

Chłód,cichy wróg,a jednak mnie tu zobaczył.
Cóż,jestem tu,a życie znowu biegnie inaczej.
Ja nic nie powiem,usta zamarły,Ty o nic nie pytaj.
I już nie będę niczego tłumaczyć.
Ćwierci oddechu,serca półtonów,pękniętych słów.
Przez gruby mur, betonu szron,przeniknął chłód,
rozbite oczu okna,co już niczego nie chcą zobaczyć.
Zamknięty schron,pajęcza sieć,obłędny strach.
Przez życia wizjer patrzę i znów się siebie boję...

autor

luna1973

Napisany: 2010-10-09 Dodano: 2010-10-09 17:15:33

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie