Panie prezydencie...

Panie prezydencie Polska ubolewa,
Że zginąć musiałeś w wnętrzach Tupolewa.
Leciałeś by uczcić pamiętne obchody,
A śmiercią sprawiłeś jakże wielkie szkody.

Lud chociaż cierpiący, czujący tragedię,
Poddaje się woli kościoła bezwiednie.
Wiedzie Twoje ciało na Wawelu sale,
Nie świadom pochówku, gdzie winne być żale.

Byłeś głową państwa, Polski słusznej racji,
Do końca służyłeś prawdzie demokracji.
W Warszawie, stolicy jakże narodowej,
Powinni Polacy złożyć tam, twą głowę.

Małżonkę też obok, tuż przy męża boku,
Dając radość w smutku lecz szczęścia widoku.
Czemu dzieląc Polskę choć milczenie w cenie,
Zadajesz swą śmiercią podwójne cierpienie.

Panie prezydencie Polska dzisiaj płacze,
Bo jakże w tragedii tej ma być inaczej.
Zgoda łączyć musi, śmierć tylko przyczyną,
A Bóg już rozsądzi czyją co jest winą.

autor

Grand

Napisany: 2010-04-14 Dodano: 2010-04-15 10:07:01

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie