Papieros

Tlący się papieros szary filar zmartwień i trosk
Głownia rozżarzona smętnym pomarańczowym blaskiem
Mieni się kolorami śmierci, popiół niczym wosk
Stopiony i kruchy, opada na podłogę z cichym trzaskiem

Czasami zabłyśnie tylko jasnym płomieniem, lecz na
Chwilę tylko, potem ciemnieje, szarzeje, a każdy nowy
Rozbłysk, skraca go, przybliża do końca, rana
Za raną, chwila za chwilą, pogłebiają się cierpienia rowy

A dym wspomnień unosi się w pokoju bez okien
Drzwi sa zamknięte i nikt nie chce ich otworzyć, wywietrzyć
Te kłęby wiją się, falują, zatruwają życie, jak cień
Pokrywają oczy mgłą, nie kończą serca boleśnie kaleczyć

Czas ucieka, papieros dopala się, za chwilę zgaśnie
W molowej tonacji, bez nadziei, bez współczucia, samotnie
Umieram jak ten pet, co wypalił sie własnie
Kulę się w sobie, zanikam, odchodzę do krainy cieni, bezpowrotnie

autor

futhark

Dodano: 2006-01-21 13:46:15

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie