paprocie...
Ile tu paproci w cieniu drzew sędziwych
jak kobierzec ścielą się pod nogi lasu
w cichym biegu światła, z pieszczotą
dotyku
wiatru, który skrzydła wciąż prostuje
czasu.
Z każdego z tych liści kwiat paproci
zbieram
złotym blaskiem urzekł już niejedne oczy
bowiem w nich śpiew duszy elfów
lekkoskrzydłych
i księżyca oddech z uśpionych uroczysk.
Cichutko na palcach, gdy z szemrzącym
echem
błądzić będziesz w sennej poświacie
księżyca,
do dłoni Twych złożyć pragnę skarb
najczystszy,
który nie bogactwem lecz głębią
zachwyca…
Przecież ja Ci życzę, by nie było
wiatru,
co potrafi przynieść smutku czerń do
serca,
uśmiechnięte oczy są tak upragnione
i ten pląs radości, co myślom przyświeca
…
Komentarze (12)
Pieknie, poetycznie. Tym razem o parociach, ale nie
tylko. Chcesz ofiarowac skarb najwyzszy, ktory glebia
zachwycic moze... A ten tylko radosc przyniesie oczom,
w nich usmiech za zawsze zaswieci blaskiem.
Piękny, czarowny świat przyrody. Mistrzyni klimatów.
Kwiat paproci jest zaczarowany - lsni
zlotem i rubinami,,,dusze i serce wzbgaca,,
czlowiek sie w pieknie zatraca,,,mila basn.
bardzo ładnie i nastrojowo napisany, świetny
Twoj wiersz mnie calkowicie urzekl , takie piekne
rymy , metafory, poprostu brakuje mi slow podziwu.
Zebym chociaz mogla jedna malenka czasteczke tak jak
Ty pisac, bylabym szczesliwa. Poprostu cudownie!
Świetny wiersz. Klimat jak z baśni. Wiersz bogaty w
piękne metafory i porównania.Wiersz lekki i
rytmiczny.Każdy wers starannie dopracowany.Bardzo
dobry wiersz.
Jak malarz namalowałaś wierszem leśny obraz i te
kobierce paproci nadają bogactwa leśnemu runu. Bardzo
mi się podoba.
baśniowy nastrój wiersza,ale przekaz ukryty w
paprociach mówi we mnie masz przyjaciela na dobre i
zle ,który zawsze czuwa nad Twoim spokojem
piękny obraz lasu w wierszu namalowałaś ...dobrze
dobrane słowa utkane w liściach paproci...
Zawsze podziwiam to lirykowanie, bo ja tak nie
potrafię - elfowo - lekkoskrzydłowo.
Nastrój i klimat wiersza przenosi czytelnika w inny
wymiar i czas.Pobudza wyobraźnię snuje rozmarzenie i
nostalgię.
To wielka umiejetność twórcza tak działac słowem na
zmysły czytelnika.Brawo!.
Świetny dwunastozgłoskowiec...Chciałabym kiedyś
dostrzec złoty kwiat paproci i usłyszeć śpiew duszy
lekkoskrzydłych elfów.... cudowne!!!