Paraliżujący strach

Patrzę w niebo strach mnie ogarnia
Co nadciąga z daleka?
Ale już ON trwogę budzi.
Jest coraz większy, coraz bliżej
Rozpostarte skrzydła czarnej protoplazmy

Szponiaste długie palce
Nie widzę paszczy ciemnej postaci
Stoję odrętwiała
Co się stanie ...co będzie za chwilę???
Czy wbije w moje serce swe ostre pazury?

Nie mogę się ruszyć nie mogę uciec
Jest coraz bliżej
Czuję cuchnący oddech zgnilizny
Świdrujące ślepia, zalewające żółcią moją duszę.

Widzę tylko czerń
Przeszywający ból...

autor

WIOLETTA T

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2006-09-15 23:26:53

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie