Krótkie życie
Spokojne, pogodne , ciche morze
Słońce ściele się do stóp
Złotem wysypujące się z kłosów zboże
To jest lata cud
Potem szarość widzisz w górze
Niebo płacze, hula wiatr
Co się dzieje w tej naturze?
Taki musi być ten świat?
A na końcu umieranie
Drzew nagością strasząc dzień
serca wolne kołatanie
I już nie ma, nie ma Cię
autor
WIOLETTA T
Dodano: 2006-09-17 23:56:11
Ten wiersz przeczytano 533 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.