W parku zdrojowym
z cyklu listy do M
Słyszałem
jak śpiewa ziemia,
gdy wiatr jej basem
wtórował nad lasem.
I ptaki słyszałem,
jak w gniazdach, wysoko,
w pokłonie jesieni,
do łąk wołały.
Stokrotki rosły
w ciszy paproci,
pod drzewem zwalonym
gniewem natury,
na którym kiedyś,
ktoś wyciął dwa serca.
Zapomniane,
umarło bez skargi…
…a miłość?
W zadumie
zerwałem kilka,
na mały bukiecik -
dla Ciebie.
autor
kaczor 100
Dodano: 2019-09-26 11:33:44
Ten wiersz przeczytano 1173 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Stokrotki rosły
w ciszy paproci,
pod drzewem zwalonym
gniewem natury,
na którym kiedyś,
ktoś wyciął dwa serca.- o, tu mnie złapało
niech żyje miłość!
Park to miejska oaza zieleni a ja kocham przyrodę i
każdy jej najmnieszy skrawek na ziemi... fajna
przyrodnicza refleksja, Pozdrawiam i :) zostawiam.
Witaj.
Też lubię, wsłuchać się w naturę, jak wiele można
usłyszeć.
Podoba się wiersz, jest ciepły i refleksyjny.:)
Pozdrawiam.:)
...jak słodko:))
Pięknie i jesiennie
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładnie
Pozdrawiam
I już stokrotek nie ma pod drzewem
zerwane w bukiecik dla niej
cieszą wybrankę
a ona Janka
co dalej ...
przerwa - reszta po dzwonku.
Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam.
Pięknie dziękuję za sugestie. Skorzystałem :))
Tak ładnie, sama przyjemność w czytaniu.
:)
Pozdrawiam, dziękując Kobalt.
Pięknie
A puenta urzeka
Ładnie, refleksyjnie. Uważam jak Krzemanka końcówka
nieco inaczej, proponuję: "w zadumie
zebrałem bukiecik
dla ciebie"
W wyrazie bukiecik kryje się, że mały.
Pozdrawiam :)
Ładnie podana refleksja. Jakoś nie pasuje mi "naręcze"
(tyle, ile mozna unieść na rękach) do małego
bukieciku.
Napisałabym raczej
"W zadumie
zerwałem kilka
na mały bukiecik,
dla ciebie.", ale to nie mój wiersz. miłego dnia:)
Nostalgicznie i pięknie :)
Pozdrawiam serdecznie Kaczorku :)