Pascal i Olivia

(Nowoczesny banał walentynkowy)

Na pewnym balu w wielkim podziwie,
Pascal napotkał kiedyś Olivię,
doznał olśnienia i stracił głowę,
serce zabiło w nim Pascalowe.

Rzekł jej: Olivio, pozwól na słowo,
pragnę cię pojąć, bądź Pascalową,
moje uczucie gorące, szczere,
pozwól mi zostać twym Olivierem.

Olivia: Wierzę ci w każdym calu
miło cię widzieć na wspólnym balu,
twój nagły afekt trochę mnie zdziwił,
czy taki związek nas uszczęśliwi?

Pascal powiada: Słowo się rzekło,
jutro wyruszam w podróż daleką,
niech w czas rozłąki z wielkiej oddali
miłość okrzepnie i się utrwali.

Przede mną trudy i ciężka praca,
z której nieprędko mogę powracać,
będę ci wieści przysyłał z dala,
byś pamiętała swego Pascala.

Dnia następnego o wczesnej porze,
odprowadziła jego na dworzec,
łabędzią szyję spowiła szalem
i zatęskniła za swym Pascalem.

Nocą miłosne śniła karesy,
słała mu maile i esemesy,
a on słał wiele jej wieści nowych
też na portalach społecznościowych.

Powiadał do niej: twój mail był miły,
pracuję ciężko i ponad siły,
po pracy troski zatapiam w piwie
lub mocnym trunkiem gardło oliwię.

Ona mu na to: Drogi Pascalu,
tęsknię do Ciebie i tonę w żalu,
wracaj co prędzej do swej Olivii,
by ją poślubić i uszczęśliwić.

On wreszcie kupił gdy nadszedł styczeń,
bilet na tanie linie lotnicze,
potem poślubił Pascal Olivię
i żyli długo oraz szczęśliwie!

autor

Fred

Napisany: 2015-01-01 Dodano: 2016-02-14 08:30:21

Ten wiersz przeczytano 1330 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie