Pękło niebo
Pośród strąconych gwiazd wokół nas
ja czekałam
wypatrując tutaj światła
a odrzucając promienie słońca
dla niego
aż pękło moje niebo
teraz goi się pod chmurami
przepuszczając na mokre policzki
słoneczne ciepło
z którym wyparowuje jego mrok.
Magdalena Gospodarek
autor
espressivo
Dodano: 2017-06-30 02:10:53
Ten wiersz przeczytano 487 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
ładnie, optymistycznie o miłości+:) pozdrawiam
serdecznie
Zawsze trzeba patrzeć na świat optymistycznie.Wszak
nadzieja jest:)
Pozdrawiam:)
Bardzo ciekawe spostrzeżenie i ciekawie to ujęłaś.
Człowiek wyraża Swoje myśli w wierszu, osobiste
przeżycia, duszą pisze, sercem krzyczy, a tu
każą Ci to czy tamto poprawiać.To tak jakby pękło
niebo.
i dobrze że nie zmieniłaś tak jest bardzie osobiście,
a w wierszu tak się zjawia świt
Z drugiego wersu, usunąłbym 'ja',
z trzeciego 'tutaj', w czwartym, skasowałbym 'a'
Co zrobisz, od Ciebie zależy.
Pozdrawiam.